In Memoriam - Kees Boerkoel

OUD VOORZITTER STICHTING INDOOR TENNISCENTRUM SOESTDIJK KEES BOERKOEL OVERLEDEN                                               

Op 8 november 2024 overleed onze oud voorzitter Cornelis (Kees) Boerkoel. Geboren in 1946 Utrecht en overleden in Soest. Kees werd 78 jaar oud.

Kees was vanaf midden tachtiger jaren bestuurslid en voorzitter van de Stichting Indoor Tenniscentrum Soestdijk. Het was toen nog geen racketcentrum want de squashhal was nog niet gebouwd. Kees was daarvoor al lid van LTC Soestdijk. Hij hield iets meer van voetbal (SO Soest en FC Utrecht) maar hij en zijn vrouw Hanny waren wel trouwe bezoekers van ons tennispark. In die tijd steeg de omzet in rum-cola ook erg hard.

Kees had een technische achtergrond en als DGA van Konstructieburo (ja, zo schreef links Nederland dat) Krabbendam – Boerkoel, had hij ook management kwaliteiten ontwikkeld. Nadat er ergens rond 1985 een bijna geheel nieuw bestuur nodig was voor de Stichting en er haast was omdat er ook een nieuwe pachter gezocht moest worden, werd Kees door het toenmalige bestuur benaderd om voorzitter te worden. Die uitnodiging heeft hij graag aanvaard en die functie heeft hij lang met veel inzet vervuld. Het precieze einde van zijn voorzitterschap kan ik me niet herinneren, terwijl ik er toch al die tijd bij was. Kees kwam en vertrok als een vriend en nooit was er tijdens zijn bestuurstermijn een wanklank te horen. Kees werd opgevolgd door Joop de Wit, die de uitnodiging van zijn rotary vriend niet kon afslaan.

Kees was actief in Soest en was bijvoorbeeld 14 jaar fractievoorzitter van de PvdA in de Soester gemeenteraad. Hij was tweemaal voorzitter van de voetbal vereniging SO Soest en bestuurslid/voorzitter van KNVB district West II. Hij was ook voorzitter van de Soester Zakenkring en werd benoemd tot ere voorzitter van SO Soest en door de Koningin tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Bijna al die de tijd werd hij vergezeld door zijn vriend en LTC lid Cees Verkerk. Dat Cees nooit bestuurslid bij de Stichting is geweest, is dan ook een beetje vreemd te noemen.

Na verkoop van zijn constructiebedrijf ging Kees nog meer genieten van zijn leven. Hij deed dat onder meer door vaak naar zijn vakantiehuis in midden Frankrijk te gaan. Ik mocht hem daar graag ontmoeten. Hij ging iets meer dan hij vooraf gehoopt had omdat hij al snel, zoals te verwachten viel, aldaar voorzitter van de vereniging van eigenaren werd. De restaurants in de buurt waren daar heel tevreden mee. Kees verhuisde in Soest van de Bosstraat naar een fraai appartement aan de Stadhouderslaan.

Net voor de verhuizing werd zijn echtgenote ernstiger ziek en moest verzorgd worden in Daelhoven. Kees bezocht haar vier jaar lang bijna iedere dag, ook toen zij hem niet meer herkende. Hij bezorgde veel bewoners en personeelsleden van het huis en passant leuke en gezellige dagen door hen te trakteren op bijvoorbeeld haringen en muziekuitvoeringen. Na het overlijden van zijn echtgenote Han nu vier jaar geleden pakte hij moeizaam de draad van het leven weer op en vond nieuw geluk bij Stieny uit Rijswijk. Kees ging vaker dan voorheen golfen, zag zijn kinderen en kleinkinderen nog meer dan voorheen en leerde bridgen. Deze zomer begon hij wat hard af te vallen en liep zijn eetlust terug. Een wit wijntje met ijs ging er nog wel in, maar iedereen zag dat het met de gezondheid van Kees minder ging. De artsen hebben lang naar een oorzaak gezocht en Kees en zijn familie werden nogal lang in het ongewisse gelaten. Midden september hadden de artsen de oorzaak gevonden en vertelden ze hem meteen maar dat er uitzaaiingen waren en dat ze uitbehandeld waren en dus niets meer voor hem konden doen. Dit gaf Kees alles bij elkaar minder dan twee maanden om afscheid van al zijn geliefden, vrienden en kennissen te nemen en zijn eigen uitvaart tot in de puntjes te regelen. Hij overleed op 8 november op een door hem zelf uitgekozen dag, te weten de sterfdag van zijn Han. De crematie plechtigheid en de condoleance bij de Eetvilla waren indrukwekkend. Dat iemand van 78 nog zoveel mensen op de been weet te brengen, is een prestatie. Het geeft aan hoe geliefd Kees was.  Geheel in de geest van Kees was er een uitstekend verzorgd, lees gecaterd, afscheid. Joan, Marcel, Mireille, Martijn, Lotte, Dylan en Anna alsmede Stieny wens ik veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Kees was volgens iedereen een kanjer, een man waar je geen ruzie mee kreeg, die genoot van het leven en anderen vreugde bezorgde. Hij zal gemist worden.

Joop van Dort